Από την εκδήλωση της 28ης Οκτωβρίου

Εκείνο το πρωινό της 28ης του Οκτώβρη

αναμετρήθηκε η ψυχή με τα σίδερα,

η ευψυχία και η τόλμη με την κτηνώδη δύναμη,

όπως και αργότερα όταν ο γερμανικός φασισμός αυτή τη φορά

πατούσε με τη μπότα του τη χώρα μας.

Τότε είναι που κάθε χωριό έγινε «Κούγκι»

και κάθε γειτονιά «Καισαριανή»

μέσα στο μεγάλο ποτάμι της Εθνικής μας Αντίστασης.

Έτσι ώστε να δικαιωθεί ο ποιητής όταν έγραψε:

πως για ν’ ανθίσει χρειάζεται λίπασμα των νεκρών αγωνιστών.

Τώρα γνωρίζουμε πως η μεγαλοσύνη των εθνών

και των λαών δεν μετριέται σε στρέμμα,

και της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και σε αίμα.

Άλλωστε ο μικρός ελληνικός λαός φαινόταν μια μπουκιά,

μια ψίχα μπροστά στη φασιστική ιταλό -γερμανική πολεμική μηχανή.

Κι όμως οι εργάτες, οι αγρότες, οι δάσκαλοι,
οι διανοούμενοι, οι νέοι μας,
όλα τα κομμάτια του λαού μας έγιναν «ένα»
μη υπολογίζοντας τις θυσίες,
περιφρονώντας τους δυνατούς ,
συνεκτιμώντας τις δυσκολίες
αλλά ταυτόχρονα υπερνικώντας τες.

Η ιστορία όμως διδάσκει!
Στέκεται απειλητική μπροστά στο άδικο με υψωμένη τη ρομφαία
Σαν τιμωρός στους πίνακες του Ντελακρουά,
όπως η λευτεριά του ποιητή της ελευθερίας Διονύσιου Σολωμού

(απόσπασμα κειμένου politikokafeneio.com)

Της Πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα

Μες στις πέτρες της άνθισα και μεγάλωσα

Των φονιάδων το αίμα με φως ξεπληρώνω

Μακρινή Μητέρα, ρόδο μου αμάραντο.

οι φωτογραφίες είναι του:

Πάνου Βαρδόπουλου